www.utw-wesola.org

Ukryty przed okiem przechodnia Dworzec Wileński powstał na miejscu dawnego Dworca Petersburskiego. Rozpoczęliśmy nasz dzisiejszy spacer wysiadając z SKM na Dworcu Wschodnim powstałym na miejscu dawnego Dworca Terespolskiego.

Przemarsz pod Bazylikę Katedralną p.w. św. Michała i Floriana, najbardziej charakterystyczny obiekt architektoniczny i najwyższy na warszawskiej Pradze.

Kościół ustawiony przy głównym szlaku komunikacyjnym Pragi, miał stanowić przeciwwagę dla cerkwi prawosławnej p.w. św. Marii Magdaleny.Posiada dwie wysokie wieże w fasadzie i trzy niższe: sygnaturkę i dwie wieżyczki przy prezbiterium mieszczące schody. We frontowej elewacji wykonanej z surowej cegły umieszczono mozaiki: Chrystusa, herbem Prago i herbem pierwszego biskupa praskiego Kazimierza Romaniuka.

Pomnik ks. Ignacego Jana Skorupki przed katedrą praską.

Tablica pamiątkowa na frontonie katedry.

Kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem.

Forma i układ przestrzenny kościoła nawiązuje do t.zw. "gotyku mazowieckiego lub nadwiślańskiego. Świątynia ta jest traktowana przez znawców architektury jako wzorcowa w polskiej architekturze sakralnej, wzorowało się na niej wielu architektów. Sam Józef Pius Dziekoński uznał ją za swoje największe osiągnięcie[2]. Konsekrowany w 1901 r. Na zdjęciu: nawa główna.

Kościół został wysadzony w powietrze przez wycofujących się Niemców we wrześniu 1944. Z całej budowli ocalały fragmenty ścian bocznych z figurami patronów świątyni. Po zakończeniu pierwszego etapu odbudowy została ona oddana do użytku wiernym – jeszcze bez wież i transeptu – w 1951[3]. Od 1992 kościół jest katedrą diecezji warszawsko-praskiej. W 1997 uzyskał tytuł bazyliki mniejszej. Jego dwie smukłe, 75-metrowe[4] wieże z miedzianymi dachami pokrytymi zieloną patyną są charakterystycznym elementem Pragi, widocznym z dzisiejszego mostu Śląsko-Dąbrowskiego i ze Starego Miasta Na zdjęciu: nawa główne. fot. J.Jagielski

W listopadzie 1994 przed kościołem odsłonięto kamień poświęcony ofiarom rzezi Pragi, a w sierpniu 2005 pomnik ks. Ignacego Skorupki. Przy świątyni (od strony ul. Sierakowskiego) posadzono tzw. dąb papieski, wyhodowany z żołędzia dębu Chrobry, poświęconego w 2004 przez Jana Pawła II. W bazylice znajduje się m.in. popiersie i relikwiarz z sercem ks. Ignacego Kłopotowskiego oraz wiele tablic pamiątkowych m.in. poświęconych Józefowi Piusowi Dziekońskiemu, Stanisławowi Marzyńskiemu, Bolesławie Lament, profesorom i wychowankom Gimnazjum i Liceum im. Władysława IV oraz żołnierzom 1 Warszawskiej Dywizji Piechoty poległym podczas walk o wyzwolenie Pragi we wrześniu 1944.

Uczestnicy spaceru po Starej Pradze - słuchacze UTW z Wesołej - z uwagą i zainteresowanie słuchają wszystkiego co na temat bazyliki katedralnej ma do powiedzenia pani Danuta Mirosz, a przekazuje tę wiedzę w sposób niezwykle interesujący i atrakcyjny. Dziękujemy pani Danusiu !

Na zdjęciu: nawa boczna prawa.

Na zdjęciu: nawa boczna lewa.

Tablica pamiątkowa we wnętrzu bazyliki.

Szpital Praski p.w. Przemienienia Pańskiego. Historia: 1807–1825 Zajęcie budynków na lazaret wojskowy w czasie wojen napoleońskich; budowa koszar wojskowych w miejsce lazaretu;1825–1830 Zorganizowanie w budynkach pokoszarowych lazaretu wojskowego dla żołnierzy chorych na zapalenie oczu i szkorbut; dr Walerian Klecki Lekarzem Naczelnym;1866 Zajęcie budynku przez ówczesne władze i organizacja szpitala dla chorych w wyniku epidemii cholery;1868 Utworzenie 60-100 łóżkowego szpitala dla ludności cywilnej pod nazwą „Szpital Najświętszej Maryi Panny na Pradze”; dr Zygmunt Dobierzewski Lekarzem Naczelnym;1895 Budowa dwóch murowanych budynków oraz przyłączenie pozostałych, dawnych terenów wojskowych; organizacja oddziału dla chroników w jednym z baraków; 1900 Oddanie do użytku pawilonu od ulicy Panieńskiej – początkowo dwupiętrowy, rozbudowany w następnych latach; 1910 Budowa kolejnych budynków szpitalnych, inicjatorem dr Władysław Kryze;1912 Budowa pawilonu, w którym uruchomiono Oddział Położniczo – Ginekologiczny;1924–1926 Budowa budynku gospodarczego z przeznaczeniem na ktłownię, pralnię i kuchnię (w tym czasie uważany za jeden z najnowocześniejszych w Europie);

1939 Zbombardowanie Szpitala mimo oznakowania Szpitala. Ewakuacja pacjentów do budynku przy ul. Sierakowskiego (bursa studentów gminy żydowskiej). Rozpoczęcie odbudowy Szpitala po kapitulacji Warszawy, który ponownie został przeznaczony na lazaret wojskowy. W latach okupacji Szpital mieścił się w budynku przy bursie studenckiej oraz w adoptowanych budynkach szkoły przy ul. Szerokiej (obecnie Kłopotowskiego). Kadra Szpitala włączyła się w prace konspiracyjne – prowadzone było tajne nauczanie studentów medycyny oraz studentów tzw. Szkoły Zaorskiego.Sierpień 1944 W czasie Powstania Warszawskiego budynek przy ul. Sierakowskiego został w dużym stopniu uszkodzony. Szpital ewakuowano do budynków położonych dalej od Wisły. 1944 Po zajęciu Pragi przez Armię Radziecką kadra medyczna Szpitala powołała tzw. „Akademię Boremlowską” – utworzono Radę Wydziału, dziekanem został doc. Tadeusz Butkiewicz. Nauczanie rozpoczął Wydział Lekarski i Farmaceutyczny. 1945 Szpital zasilają i stają się głównymi twórcami jego powojennego kształtu lekarze powstania warszawskiego: dr Jerzy Hagmajer, Jan Mazurkiewicz, dr Chodorowski i dr Henryk Bukowiecki. 1948 Rozpoczęcie pracy Szpitala we wszystkich odbudowanych i wyremontowanych budynkach oraz oddziałach. W szpitalu funkcjonowały oddziały: wewnętrzne, chirurgiczny, położniczo-ginekologiczny, okulistyczny, pediatryczny oraz Klinika Neurochirurgii (po jej przeniesieniu uruchomiono oddział urazowo – ortopedyczny).

Tablica pamiątkowa przed wejściem do gmachu szpitala.

Tablica pamiątkowa przed wejściem do gmachu szpitala.

Szpital Praski p.w. Przemienienia Pańskiego, w głębi bazylika katedralna św. Michała i Floriana.

Wrzesień 2013 - Pod zarząd Szpitala powraca Stacja Dializ.

Zachowany w murze szpitala bunkier obronny.

Komora Celna na praskim brzegu Wisły.

Obecny gospodarz komory celnej.

Widok na warszawskie Stare Miasto spod komory celnej na Pradze.

Na Pragę coraz śmielej wkracza nowoczesna architektura.

"Port Praski" to powstające luksusowe osiedle apartamentowców pomiędzy ulicami: Jagiellońską, Okrzei i Wybrzeżem Kościuszkowskim.

Pomnik "Kościuszkowca" przynajmniej na razie nie czuje się zagrożony

Pozostawiony mur z czerwonej surowej cegły po byłej rzeźni miejskiej, która stała tu jeszcze do lat 70-tych ubiegłego stulecia,zdobi dziś fronton jednego z luksusowych apartamentowców.

Ten apartamentowiec stanął na miejscu dawnego młyna parowego.

Stara Praga to część Warszawy o bodaj największej ilości kontrastów. Taki obrazek, gdzie obok nowoczesnego apartamentowca stoi stara,niemal zrujnowana stara kamienica, nie jest odosobniony.

Oto jedna z przedwojennych praskich kamienic. Praga nie ucierpiała tak bardzo w czasie wyzwalania przez armię radziecką i w okresie powstania warszawskiego.

W bramie owej kamienicy i na podwórku, na które wejdziemy za chwilę widać, że czas zatrzymał się tu kilkadziesiąt lat temu.

Podwórko jednej odwiedzonych praskich kamienic. Stan tego obiektu pozostawia także wiele do życzenia.

Podwórko tej kamienicy jest także dobrą ilustracją do stwierdzenia, że czas zatrzymał się tu kilkadziesiąt lat temu.

Zabytkowa kamienica przy ul. Sierakowskiego 7.

Zabytkowa kamienica przy ul. Sierakowskiego 7.

Tablica informacyjna na elewacji kamienicy przy ul. Sierakowskiego 7.

Ta piękna niegdyś kamienica prosi o remont i bardziej dbałego gospodarza.

Dawne kino "Praha" od ul. Jagiellońskiej po rewitalizacji. W mojej skromnej ocenie nawet na dwa plusy (++).

Kino "Praha". Widok od ul. Kłopotowskiego.

Dawny Praski Dom Towarowy (PDT). Dziś siedziba Urzędu Skarbowego. Prześmiewcy nazywają ten obiekt ze względu na kolorystykę elewacji "wesołą skarbówką. Brzydki !