www.utw-wesola.org

Uniwersytet Warszawski (historyczne nazwy: Królewski Uniwersytet Warszawski, Cesarski Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie) – polski publiczny uniwersytet założony 19 listopada 1816 w Warszawie przez rosyjskiego cara Aleksandra I z inicjatywy Stanisława Kostki Potockiego i Stanisława Staszica. W czasie swej działalności uniwersytet był kilkukrotnie zamykany (m.in. w 1831 po powstaniu listopadowym i w trakcie niemieckiej okupacji w latach 1939–1945)[3].

Współcześnie UW jest największym[4] i jednym z najlepszych uniwersytetów w Polsce. W Rankingu Szkół Wyższych „Perspektyw” i „Rzeczpospolitej” corocznie zajmuje jedno z dwóch pierwszych miejsc[5]. W rankingu za rok 2015 Uniwersytet Warszawski zajął 1. miejsce (ex aequo z Uniwersytetem Jagiellońskim)[6]. W międzynarodowym rankingu QS World University Rankings za rok akademicki 2015/2016 Uniwersytet Warszawski zajął 344. miejsce na świecie (najwyższe ze wszystkich polskich uczelni)

Grupa słuchaczek UTW w Wesołej pod bramą główną Uniwersytetu Warszawskiego przed rozpoczęciem zwiedzania tej największej warszawskiej wyższej uczelni. To kolejne spotkanie z cyklu "Spacery po Warszawie", 22 maja 2016 r. Fotoreportaż: Józef Jagielski.

W listopadzie roku 1816 car Rosji Aleksander I przychylił się do inicjatywy Stanisława Kostki Potockiego i Stanisława Staszica, podejmując decyzję (Postanowienie naznaczające założenie Szkoły Głównej pod imieniem Królewskiego Uniwersytetu z dnia 7 (19) listopada 1816 r. – Dz.Pr.K.P. Tom XIII, Nr 51, s. 90-95) o utworzeniu Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego – przez połączenie Szkoły Prawa i Nauk Administracyjnych (zał. 1808) oraz Szkoły Lekarskiej zwanej też Akademickim Wydziałem Lekarskim (zał. 1809) - p. Izba Edukacji Publicznej. Po uzupełnieniu uczelnia składała się z 5 wydziałów:

W 1870 roku otwarto Cesarski Uniwersytet Warszawski (Императорский Варшавский Университет). W trakcie I wojny światowej uniwersytet został przeniesiony do Rostowa nad Donem (1915), gdzie do końca lipca 1917 roku działał jako „Cesarski Uniwersytet Warszawski w m. Rostowie nad Donem” (Императорский Варшавский Университет в г. Ростове-на-Дону). Uczelnia została następnie przekształcona postanowieniem Rządu Tymczasowego w Uniwersytet w Rostowie nad Donem.

Okres II Rzeczpospolitej (1915–1939) Jesienią 1915 gen. Hans von Beseler utworzył polskojęzyczny Uniwersytet Warszawski i nadał mu statut. W 1920 utworzono Wydział Teologii Ewangelickiej. Na początku lat trzydziestych uniwersytet stał się największą polską uczelnią – pracowało tam 250 profesorów i docentów, a naukę pobierało 10 000 studentów. Po śmierci Józefa Piłsudskiego w 1935 Senat UW zmienił nazwę uczelni na Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie[13].

Okres II wojny światowej (1939–1945) W trakcie okupacji polskie uczelnie były zamknięte. Zbiory i wyposażenie wielu pracowni UW zostały wywiezione do Niemiec. Budynki uniwersytetu przekształcono w koszary żandarmerii. Pomimo zakazów okupanta i groźby kary śmierci, wielu wykładowców prowadziło zajęcia ze studentami w mieszkaniach prywatnych. W ten sposób powstała rozbudowana struktura tajnego nauczania, stanowiąca część polskiego ruchu oporu. W 1944 roku w zajęciach uczestniczyło już ok. 300 pracowników naukowych i 3500 studentów. Większość studentów była jednocześnie żołnierzami podziemia. W czasie wojny zginęło 63 profesorów UW. Budynki uczelniane uległy zniszczeniu w 60%, a zbiory w 70–80%.

Po wojnie powrócono do nazwy Uniwersytet Warszawski. W grudniu 1945 roku zajęcia rozpoczęło ponad 4000 studentów. Rozporządzeniem Rady Ministrów z 24 października 1949 r. zlikwidowano Wydziały: Lekarski i Farmaceutyczny, a w ich miejsce utworzono Akademię Lekarską (później Medyczną).W 1950 Wydział Humanistyczny podzielono na trzy wydziały: Filozoficzno-Społeczny, Historyczny i Filologiczny. W 1954 zlikwidowano Wydział Teologii Ewangelickiej i Wydział Teologii Katolickiej, wyodrębniając je i przekształcając odpowiednio w Chrześcijańską Akademię Teologiczną i Akademię Teologii Katolickiej.